De Koerdische Sherivan Kocar vluchtte 2 jaar geleden met haar gezin uit Syrië. Sinds een anderhalf jaar woont ze met haar man, 3 kinderen en schoonmoeder in een appartement in IJsselmuiden. Om de Nederlandse taal en mensen goed te leren kennen, kookt ze iedere week bij het plaatselijke eeTze. Hier is iedereen op donderdagavond van harte welkom om te komen eten en contact maken met anderen. Gemiddeld komen er per avond 40 mensen eten.

Vandaag verruilt Sherivan de keuken van eeTze voor die van Erf-1. Samen met kok Nadia Zerouali en kaasmaker Irene Prinsen-Bruins, maken ze een typisch Arabisch gerecht: kibbeh. Nadia: “Het gerecht van vandaag bestaat uit eenvoudige ingrediënten en het is niet moeilijk te maken. Zolang je maar kiest voor de lekkerste kaas, het lekkerste vlees, de lekkerste boter en de beste ingrediënten, kan de maaltijd niet mislukken. Ik meng het gehakt met geweekte bulgur. Hierdoor krijg je veel meer massa, waardoor je met een pondje gehakt een avondmaaltijd voor een grote groep mensen kan maken.”

Appelmoes snap ik niet

Geroutineerd gaat Sherivan aan de slag met de voor haar bekende Oosterse ingrediënten en specerijen. Sherivan: “De smaken uit Syrië hoef ik gelukkig niet te missen. Bij de Turkse en Afghaanse winkel vind ik de kruiden, de specerijen en de smaken uit mijn geboorteland. Maar ik ben ook nieuwsgierig naar de Nederlandse smaken en gerechten en ik vind het leuk om die twee keukens met elkaar te combineren. Zo ben ik bijvoorbeeld gek op hutspot. En de Nederlandse sla, met een eitje en nootjes, vind ik ook heel erg lekker. Alleen appelmoes begrijp ik niet, dat past niet bij het avondeten. Mijn kinderen zijn nog niet gewend aan de Hollandse keuken, zij eten het liefst Syrische gerechten. Wat ik wel mis, is schapenvlees. In Syrië kookten we heel veel met schapenvlees. Daar zit zoveel smaak aan, zo lekker. Maar in Nederland zie je niet veel schapenvlees. Waarom is dat eigenlijk?”

Het mag weer

De 30-jaar oude keukenmachine van moeder Bruins maakt overuren, als het gehakt wordt gemengd met de grofgesneden ui. Ondertussen bakt Sherivan de nootjes in de karneboter van Erf-1. Irene: “Deze karneboter maken we op traditionele manier. Bij het karnen van de melk, krijg je karnemelk en boter. Het bereiden van karneboter kost 36 uur en deze boter is rijk aan onverzadigde vetten. Die zijn heel gezond en goed voor je. Boter mag weer!”

In contact

En terwijl de kibbeh in de oven gaart, gaat het gesprek aan tafel verder over de verbindende kracht van eten. Sherivan: “In Syrië werkte ik als kapster, maar koken vond ik altijd al leuk. Dankzij eeTze kom ik met nieuwe mensen in contact. Het is makkelijk om elkaar te leren kennen als je samen kookt. Ik ben blij om goede mensen in Nederland te ontmoeten. Ik hoop dat de interactie tussen de oosterse en westerse culturen zal toenemen en ik hoop deze ontmoeting met Nadia te herhalen.” Irene: “Ik ontvang hier graag groepen mensen, om ze te laten zien en ervaren waar hun voedsel vandaan komt.” En laat dat precies de overtuiging van Nadia zijn: “Eten verbindt, dat doen we alle drie op onze eigen manier, vanuit onze eigen achtergrond en cultuur. We komen via ons eten met elkaar in contact.”